Dinamik yönlendirmenin iki biçimi olan RIP ve OSPF, statik yönlendirme protokollerinden daha fazla ölçeklenebilirlik ve arızalı bir eleman gibi ağ topolojik değişikliklerine dinamik olarak yanıt verme kapasitesi sunarak trafiği diğer kanallar üzerinden minimum etkiyle yeniden yapılandırır. OSPF, büyük endüstriyel ağlar için en yaygın kullanılan IGP iken RIP, kullanılan en eski yönlendirme protokolleri arasındadır.
RIP ve OSPF Arasındaki Farklar Nelerdir?
RIP ve OSPF arasındaki fark, RIP protokolünün küçük, hiyerarşik olmayan ağlar için uygun olması, OSPF protokolünün ise büyük, hiyerarşik endüstriyel ağlar için mükemmel olmasıdır. OSPF belki de büyük endüstriyel ağlar için en yaygın kullanılan IGP iken, RIP ilk uygulanan yönlendirme protokollerinden biriydi.
RIP, düzenli ağ güncellemeleri yayınlayan bir mesafe vektörü protokolüdür; RIP her 30 saniyede bir yayın yapar ve ağ değiştiğinde güncellemeleri de başlatır.
Bir sisteme ulaşmak için en uygun yolu tanımlayan yönlendirme metriğini atlama sayılarını kullanarak hesaplar. RIP tarafından desteklenen maksimum yönlendirici sayısı 15’tir ve 16. atlama erişilemez veya paylaşılamaz olarak kabul edilir.
OSPF, bir İç Ağ Geçidi Protokolü için yaygın olarak kullanılır. Erişilebilir yönlendiricilerden bilgi aldıktan sonra bir sistemin topoloji haritasını oluşturur.
OSPF, alanlar aracılığıyla aynı özerk sistemdeki ağlarla iletişim kurar; ilk olarak, aynı özerk sistemdeki yönlendiricilerle komşu ilişkileri kurarlar.
Her alan, sanal ya da fiziksel olarak “alan 0” olarak bilinen bir omurga alanına bağlanmalıdır. Yönlendirme tablosu, komşu tablosu ve veritabanı tablosunun tümü OSPF tarafından tutulur.
Karşılaştırma Tablosu
| Karşılaştırma Parametreleri | RIP | OSPF |
|---|---|---|
| Tam Formlar | RIP temel olarak Yönlendirme Bilgi Protokolü anlamına gelir. | Öte yandan OSPF, Open Shortest Path First (Önce Açık En Kısa Yol) anlamına gelir. |
| Sınıfın Bir Parçası | RIP, Mesafe vektörü yönlendirme protokollerinin klasik bir örneğidir. EIGRP. | OSPF, Bağlantı Durumu yönlendirme protokolüne mükemmel bir örnektir. |
| Şebeke İnşaatı | Yönlendirici, çevredeki cihazların yönlendirme tablolarını birleştirerek kendi yönlendirme tablosunu oluşturur ve bunu düzenli aralıklarla çevredeki cihazlara gönderir. | Yönlendirici, çevresindeki cihazlardan ihtiyaç duyduğu verileri alarak yönlendirme tablosunu merkezileştirir; hiçbir zaman tüm yönlendirme tablosunu elde etmez. |
| Ağ Sınıflandırması | RIP’deki ağlar iki kategoriye ayrılır: alanlar ve tablolar. | Bölgeler, alt alanlar, otonom sistemler ve çekirdek alanların tümü OSPF’deki ağ protokolleridir. |
| Kaynak Gereksinimi | Yönlendirme tablosunun tamamı gönderilir ve bu da çok fazla bant genişliği tüketir. | RIP’nin aksine sadece küçük güncellemeler verilir. |
RIP Nedir?
Yerel alan ağları için RIP (Yönlendirme Bilgi Protokolü), mesafe vektör yönlendirmesinin bir örneğidir. Her 30 saniyede bir, RIP tüm yönlendirme tablosunu tüm aktif arayüzlere gönderir.
Hop sayısı, uzak bir ağa giden en iyi rotayı belirlemek için RIP protokollerinde kullanılan tek istatistiktir. RIP protokolünün nasıl çalıştığına dair bir örneğe bakalım:
Kaynaktan hedefe giden iki yol olduğunu varsayın. Yol 2 daha az atlamaya sahip olduğundan, RIP protokolü tarafından seçileceği açıktır.
Güncellemeleri her 30 saniyede bir ilettiğinden, RIP trafik tıkanıklığına neden olabilir. Herhangi bir RIP yönlendirme güncellemesi çok fazla bant genişliği tükettiğinden, önemli BT görevleri için mevcut kaynaklar kısıtlanır.
RIP’in atlama sayısı 15 ile sınırlandırıldığından, bu aralığın ötesindeki herhangi bir yönlendirici sonsuz olarak kabul edilir ve dolayısıyla ulaşılamaz. Yakınsamanın başarılı olması çok daha fazla zaman alır.
Bir bağlantı kesildiğinde, alternatif rotalar bulmak uzun zaman alır. Aynı rota üzerindeki birden fazla yol RIP tarafından desteklenmez, bu da ekstra yönlendirme döngülerine neden olabilir.
Verilere dayalı rotaları karşılaştırırken, RIP en iyi rotaları seçmek için sabit atlama sayısı kriterlerini kullanırken geri teper.
OSPF Nedir?
Büyük endüstriyel sistemlerde, bağlantı durumu yönlendirme algoritması OSPF (Open Shortest Path First) yaygın olarak kullanılmaktadır.
OSPF yönlendirme protokolü, ağ yönlendiricilerinden konum bilgilerini alır ve paket iletimi için yönlendirme tablosu verilerini oluşturmak üzere kullanır.
Bu, bir ağ topoloji haritası oluşturularak gerçekleştirilir. RIP’in aksine, OSPF yalnızca ağ topolojisi değiştiğinde periyodik yönlendirmeyi paylaşır.
OSPF protokolü, yönetilmesi ve trafiğin optimize edilmesi gereken birkaç alt ağa sahip karmaşık ağlar için en uygun protokoldür. Bir değişiklik olduğunda, en az miktarda ağ trafiği ile en kısa rotayı belirler.
Yönlendiriciler, ağ topolojisi hakkında kapsamlı bilgiye sahip olan SPF yönlendirme protokolünü kullanarak giriş istekleriyle ilişkili rotalar oluşturabilir.
Maksimum 15 atlama sayısına sahip olan RIP protokolünün aksine OSPF protokolünde böyle bir kısıtlama yoktur. Sonuç olarak, OSPF daha iyi çalışır ve ayrıca RIP’den daha üstün bir yönlendirme protokolüne sahiptir.
OSPF bağlantı değişikliklerini çoklu yayınlar ve yalnızca bir ağ güncellemesi olduğunda bunları iletir.
OSPF protokolü, karmaşık ağların yüksek düzeyde anlaşılmasını gerektirir, bu da öğrenilmesini diğer protokollerden daha zor hale getirir.
Sisteme çok sayıda yönlendirici bağlandığında, OSPF ağı ölçeklenmez. OSPF, ölçeklenebilirlik eksikliği nedeniyle İnternet çevresinde yönlendirme için yetersizdir.
RIP ve OSPF Arasındaki Temel Farklar
- RIP temel olarak Yönlendirme Bilgi Protokolü anlamına gelir. Öte yandan OSPF, Open Shortest Path First (Önce Açık En Kısa Yol) anlamına gelir.
- RIP, EIGRP ile birlikte Mesafe vektörü yönlendirme protokollerinin klasik bir örneğidir. OSPF, Bağlantı Durumu yönlendirme protokolünün mükemmel bir örneğidir.
- RIP durumunda, yönlendirici çevredeki cihazların yönlendirme tablolarını birleştirerek kendi yönlendirme tablosunu oluşturur ve bunu düzenli aralıklarla çevredeki cihazlara gönderir. OSPF’de yönlendirici, sadece çevresindeki cihazlardan ihtiyaç duyduğu verileri alarak yönlendirme tablosunu merkezileştirir; hiçbir zaman tüm yönlendirme tablosunu elde etmez.
- RIP’de ağlar iki kategoriye ayrılır: alanlar ve tablolar, OSPF’de ise bölgeler, alt alanlar, otonom sistemler ve çekirdek alanların tümü ağ protokolleridir.
- Tüm yönlendirme tablosu gönderilir, bu da RIP’de çok fazla bant genişliği tüketir. Öte yandan, OSPF’de RIP’in aksine sadece küçük güncellemeler verilir.
Referanslar
- https://ieeexplore.ieee.org/abstract/document/7193275
- https://ieeexplore.ieee.org/abstract/document/5474509
